Leczenie żylaków

Choroby żył – opis

W przypadku chorób żył pacjenci powinni zgłosić się w trybie pilnym do specjalisty z chirurgii naczyniowej, jeśli objawy pojawiły się nagle lub jeśli świadczą o zaostrzeniu choroby. W trybie planowym konsultowani są pacjenci z objawami klinicznymi, które trwają już od dłuższego czasu a ich etiologia jest pierwotna lub wtórna. Korzystając z różnych klasyfikacji wyróżniamy przewlekłą niewydolność żylną pierwotną, wtórną oraz wrodzoną. Etiologia powstania przewlekłej niewydolności żylnej pierwotnej nie jest dokładnie poznana. Uważa się, że rozwija się samoistnie, zaś podstawowym czynnikiem odpowiedzialnym za jej rozwój jest predyspozycja genetyczna (rodzinna skłonność). Dodatkowymi czynnikami ryzyka wystąpienia niewydolności żylnej są: styl życia (mała aktywność fizyczna), praca związana z długotrwałą pozycją siedzącą lub stojącą, wielokrotne ciąże, płeć żeńska, wiek powyżej 40 roku życia, wysiłek fizyczny związany z noszeniem dużych ciężarów, ciąża, przyjmowanie leków hormonalnych (terapia antykoncepcyjna) itp.. Niewydolność żylna wtórna jest następstwem znanego czynnika chorobotwórczego, powodującego permanentny zastój krwi w układzie żylnym. Zakrzepica żył głębokich (żylna choroba zakrzepowo-zatorowa), uraz czy zwiększone ciśnienie w jamie brzusznej są jednym z tych czynników. Może się ona objawiać nie tylko zmianami „kosmetycznymi”, ale również obrzękami części dystalnej kończyn lub owrzodzeniami zlokalizowanymi w okolicy kostek przyśrodkowych. Wrodzona niewydolność żylna związana jest z brakiem żył – aplazją, ich niedorozwojem tak zwaną hipoplazją lub ich nieprawidłowym rozwojem – dysplazją. Wszystkie te zjawiska mogą prowadzić do utrwalonej patologii i w konsekwencji do trwałego inwalidztwa.
Wskazania do zabiegu
Zawsze są ustalane indywidualnie, po konsultacji ze specjalistą z chirurgii naczyniowej. Bezwzględnie, każdy chory przed podjęciem decyzji o leczeniu operacyjnym powinien mieć wykonane badanie USG-Doppler. Rodzaj i technika zabiegu (klasyczna, wenątrznaczyniowa – laseroterapia, metoda RTIFF, kriochirurgiczna) jest dostosowywana w zależności od anatomii zmian, wskazań operacyjnych i innych chorób towarzyszących indywidualnie. Typowy zabieg operacyjny najczęściej polega na usunięciu żylakowato zmienionej żyły odpiszczelowej (stripping) lub odstrzałkowej oraz ich dopływów. Wskazania mogą być różne, zarówno estetyczne lub kliniczne (obrzęki i dolegliwości bólowe). Za powstawanie żylaków kończyn dolnych odpowiada wzmożone ciśnienie żylne, osłabienie ściany żylnej oraz niewydolność zastawek żylnych, niewydolność żył łączących. Czynnikami zwiększające ryzyko wystąpienia żylaków są:
  • płeć żeńska
  • wiek powyżej 40 roku życia
  • dłuższe unieruchomienie ( np. związane z dłuższym pobytem w szpitalu)
  • przebyta zakrzepica żylna
  • urazy i złamania kości
  • przebyte operacje na kończynach dolnych
  • ciąża i połóg
  • otyłość
  • zmniejszona aktywność fizyczna
  • praca w pozycji stojącej
  • i wiele innych
Początkowo żylaki kończyn dolnych mogą nie powodować żadnych, większych dolegliwości, zaś chory trafia często do dermatologa z powodu zmian skórnych, defektów „kosmetycznych” pojawiających się na goleni lub na całej kończynie. Istotne jest by chory odpowiednio szybko został skierowany do chirurga naczyniowego, szczególnie w przypadku, gdy na skórze goleni pojawiają się brunatne przebarwienia, które mogą być „zwiastunem” owrzodzenia żylnego. To „ostatni dzwonek”, by zdecydować się na leczenie operacyjne. Głównymi dolegliwościami, na które cierpią pacjenci są:
  • uczucie dyskomfortu ze strony kończyn dolnych
  • zmęczenia, rozpierania chorej kończyny, które nasila się po dłuższym staniu, szczególnie w okolicy goleni.
  • ból
  • pieczenie
  • obrzęki w okolicach kostek
  • podczas badania palpacyjnego i oglądania kończyny wyczuwalne są zmiany o charakterze wężowatym, miękkim, niebolesnym często z balonowatym uwypukleniem. U około 20% pacjentów wymagane jest również usunięcie żyły odstrzałkowej, która na skutek zmian żylakowatych jest również niewydolna.
Jak my to robimy?
1. Postępowanie przedoperacyjne W skutecznym leczeniu chorób naczyniowych ważne jest połączenie dwóch metod diagnostycznych: badania lekarskie oraz ultrasonografii dopplerowskiej kodowanej kolorem. DIAGNOSTYKA PODMIOTOWA
  • dokładne zebranie wywiadu (szczególne zwrócenie uwagi na dolegliwości bólowe, miejsce ich występowania)
  • wizualna ocena stanu kończyn dolnych
Szybka i trafna diagnostyka pozwala na prawidłowe zdiagnozowanie choroby a w konsekwencji szybkie jej wyleczenie. Klasyfikacja Przewlekłych Niewydolności Żylnych – CEAP CEAP (Clinical–Ethiology–Anatomy-Pathophysiology) – odbywa się zgodnie z międzynarodową klasyfikacja medyczną, służy do ujednolicenia oceny choroby przez lekarza specjalistę. C – klasyfikacja kliniczna:
  • C0 – zmiany niewidoczne i niewyczuwalne
  • C1 – teleangiektazje i żyły siatkowe tzw. „pajęczaki skórne”
  • C2 – żylaki /poszerzenie żył powierzchownych głównych i dodatkowych (>3 mm)/
  • C3 – obrzęk bez zmian skórnych
  • C4a – widoczne zmiany skórne /przebarwienia, stwardnienia, egzema/ C4b – lipodermatoza: przewlekłe, ograniczone zapalenie skóry i tkanki podskórnej z towarzyszącym przebarwieniem i obrzękiem; biała atrofia skóry,
  • C5 – wygojone owrzodzenie podudzia,
  • C6 – owrzodzenie czynne, takie, które nie ulega wygojeniu
E – klasyfikacja etiologiczna (wg przyczyny choroby):
  • Ec – wrodzona niewydolność żylna (np. zespół Kippel Trénaunay); zmiany występują u noworodków i pogłębiają się w dzieciństwie,
  • Ep – pierwotna niewydolność
  • Es – wtórna niewydolność naczyń żylnych spowodowana np. zmianami zakrzepowymi w układzie żył głębokich kończyn dolnych lub urazem,
  • Es – brak możliwości ustalenia przyczyny rozwoju żylaków kończyn dolnych.
A – klasyfikacja anatomiczna:
  • As – system żył powierzchownych kończyny dolnej
  • o a/ żyłę odpiszczelową wielką, o b/ żyłę odstrzałkową, o c/ żyły dodatkowe dla żyły odpiszczelowej i odstrzałkowej, o d/ żyły łączące żyłę odpiszczelową i odstrzałkową.
  • Ap – system żył przeszywających, który łączy żyły powierzchowne i głębokie kończyny dolnej,
  • Ad – system żył głębokich (wewnątrzmięśniowych),
  • As – niesklasyfikowany żył kończyn dolnych.
P – klasyfikacja patofizjologiczna (refleks lub zwężenie):
  • Pr – refleks żylny /powodowany jest poprzez uszkodzenie zastawek żył głębokich lub powierzchownych/
  • Po – zwężenie lub zamkniecie światła żyły; następuje w wyniku powstania zakrzepu wewnątrz żył powierzchownych lub głębokich, rzadziej w następstwie urazu,
  • Pr,o – przyczyną choroby żył jest jednocześnie zwężenie i refleks,
  • Pn – brak możliwości wykazania refleksu lub zwężenia, jako przyczyny choroby.
Zespół Klippel-Trénaunaya (KTWS, KTS – Klippel Trénaunay Weber syndrome) Zespół charakteryzuje się: przerostem tkanki miękkiej i kości kończyn dolnych, rozległymi żylakami kończyny dolnej, jak również naczyniakami. Jest to zespól wad wrodzonych związanych z malformacjami naczyniowymi. Zespół ma charakter nieuleczalny, rozwój objawów postępuje z wiekiem, dlatego szybkie rozpoznanie i wdrożenie odpowiedniej terapii może powstrzymać rozwój choroby. Zespół Parkesa-Webera Inną postacią zespołu Klippel-Trénaunaya jest zespół Parkesa-Webera. Oprócz zmian w postaci przerostu tkanki miękkiej, kości, rozległych żylaków kończyn dolnych i naczyniaków, stwierdza się liczne przetoki tętniczo-żylne. Etiologia nie została do końca poznana, zakłada się, że ma podłoże genetyczne. Diagnostyka i postępowanie terapeutyczne jest podobne jak w zespole Klippel-Trenaunaya. DIAGNOSTYKA PRZEDMIOTOWA Badanie nieinwazyjne
  • Ocena obwodu uda i podudzi
  • UUSG Doppler, wykorzystanie zjawiska Dopplera umożliwia osłuchową ocenę wszystkich naczyń,
  • USG – Doppler z podwójnym obrazowaniem, (Colour duplex Doppler) – umożliwia jednoczesne obrazowania naczyń krwionośnych i ocenę rożnych parametrów przepływu krwi.
  • Termometria
  • Pletyzmografia metoda pomiaru objętości kończyny zmieniającej się w zależności od przepływu krwi przez badany obszar w jednostce czasu. Stosowana jest do oceny naczyń znajdujących się blisko powierzchni skóry.
  • Kapilaroskopia – ocena zaburzeń o etiologii reumatycznej, badania w Zespole Raynauda.
  • Tomografia Komputerowa
  • Rezonans Magnetyczny
USG Doppler kodowane kolorem jest podstawowym badaniem diagnostycznym potwierdzającym obecność zakrzepicy żył głębokich. Pozwala on również oznaczyć miejsce występowania żył powierzchownych i perforatorów przed planowanym zabiegiem operacyjnym. Pacjent podczas badania znajduje się w pozycji stojącej. Lekarz w tym momencie przesuwając głowicę wzdłuż żył powierzchownych i głębokich (odpiszczelowej z przodu i żyły odstrzałkowej z tyłu), ocenia anatomię żył, przepływ krwi żylnej i jej zastój. Często wykrywa inne patologie mogące dawać podobne objawy jak niewydolność żylna (tętniaki, torbiele Bekera, zmiany zwyrodnieniowe stawów, włókniaki itp.).

W naszej klinice wykorzystywany jest nowoczesny sprzęt USG (Aloka) – przeznaczony do tego typu badań!!!

Cel przeprowadzanego badania:
  • Ocena anatomiczna układu żylnego
  • Ocena przepływy krwi żylnej i tętniczej
  • Ocena poziomy refluksu żylnego
  • Ocena wystąpienia zakrzepicy żylnej
  • Ocena wystąpienia zatorów żylnych
  • Ocena perforatorów żylnych
  • Wykluczenie innych patologii naczyniowych i ogólnych.
Jak się przygotować do badania:
  1. Badanie wykonywane jest w pozycji stojącej.
  2. Pacjent musi obnażyć kończyny dolne od pachwin do kostek.
  3. Nie ma potrzeby by być na czczo.
  4. Badanie trwa 15-20 min.
  5. W przypadku osób niepełnosprawnych badanie jest wykonywane w pozycji leżącej, wartość diagnostyczna tego badania może być mniejsza.
Dostępność zabiegów – opis zabiegu Podczas badania USG-Doppler chirurg naczyniowy kwalifikuje chorego do odpowiedniego typu zabieg biorąc pod uwagę zarówno stan ogólny pacjent jak i rozległość żylaków. Usunięcie żylakowato zmienionej żyły odpiszczelowej i odstrzałkowej zależy od poziomu i wysokości wystąpienia refluksu żylnego oraz predyspozycji do powstawania żylaków nawrotowych. Refluks żylny jest to proces polegający na cofnięciu się krwi żylnej po uprzednim uciśnięciu konkretnego miejsca na kończynie. Oceniany jest przy pomocy badania ultrasonograficznego kodowanego kolorem, w pozycji stojącej. Dostępnymi metodami operacyjnymi oraz zabiegami minimalnie inwazyjnymi w naszej klinice są:
  • Skleroterapia – czyli obliteracyjne leczenie żylaków z zastosowaniem techniki luminofluoroscencji
  • Miniflebektomia metodą Mullera i Varadiego
  • Laserowe operacje żylaków
  • Operacje żylaków metodą RTIFF
  • Operacje metodą klasyczną
  • Podwiązywanie pnia żylnego powyżej i poniżej perforatora
  • Podwiązanie perforatora
  • Krosektomia
Często metody te podczas jednego zabiegu są łączone ze sobą. Wszystko po to, by uzyskać jak najlepszy efekt kliniczny i estetyczny. Maksymalnie skrócić okres rekonwalescencji. Nie wszystkie zmiany nadają się do zabiegów mini-inwazyjnych, często koszt zastosowania skomplikowanych technik nie równoważy spodziewanego efektu klinicznego. O wyborze techniki operacyjnej najlepiej poinformować się w trakcie konsultacji przedoperacyjnej. SKLEROTERAPIA Skleroterapia, czyli leczenie obliteracyjne polega na wstrzyknięciu do światła naczynia żylnego środka chemicznego, który powoduje uszkodzenie śródbłonka. Uszkodzony śródbłonek prowadzi do reakcji zapalnej a następnie do zarośnięcia światła naczynia i zaniku żylakowato zmienionej żyły powierzchownej. Przeprowadza się go w warunkach ambulatoryjnych pod kontrola USG i zazwyczaj trwa on około 20-30 minut. Skleroterapia stosowana jest zarówno do małych i bardzo małych żylaków powierzchownych. Skuteczność tej metody zależy od wielu różnorodnych czynników.

Przebieg zabiegu

W naszej klinice wykorzystywana jest obliteracja metodą Tessariego polegająca na podaniu do światła naczynia leku w postaci specjalnej pianki i jest stosowana do większych żylakowato zmienionych naczyń krwionośnych. Metoda ta w wielu przypadkach pozwala choremu uniknąć skomplikowanej operacji. Trzeba jednak pamiętać, że te dwie metody nie wykluczają się nawzajem. Metoda ta ma również liczne przeciwwskazania, o których informuje lekarz w trakcie wizyty konsultacyjnej. Nie wszystkie zmiany kwalifikują się do tego typu zabiegów. Pamiętać należy, że:
  • Dawka preparatu zależy od ciężaru ciała pacjenta,
  • Szerokości naczyń, które mają być poddane zabiegowi.
  • Wykonuje się go za pomocą cienkich igieł dokonując kilku nastrzyknięć w miejsca zmienione chorobowo pod kontrolą USG
  • Celem uzyskania pożądanego efektu kosmetycznego zabieg należy powtórzyć.
  • Stosowana do małych i bardzo małych żylaków powierzchownych.
  • Najczęściej używana jest pianka polidokanowa. Stosujemy jedynie środki dopuszczone w naszym kraju do użytku.
Wskazaniem do tego zabiegu są:
  • małe żylaki – metoda z wyboru
  • żyły siatkowate – pajączki,
  • żylaki nawrotowe,
  • żylaki krwawiące,
  • żyły przeszywające z niewydolnymi zastawkami
  • żylaki u osób starszych
  • żylaki dużych naczyń poza układem żyły odpiszczelowej /zabieg wykonuje się po wykluczeniu większego refluksu, który należy usunąć chirurgicznie
  • żylaki żyły odstrzałowej /zarówno chirurgicznie jak i skleroterapią/
  • u pacjentów niewyrażających zgody na zabieg chirurgiczny, lub z przeciwwskazaniami do operacji
Przeciwwskazaniem do zabiegu są:
  • uczulenie na środek obliterujący
  • choroby układowe
  • zakrzepica żył głębokich
  • zakrzepica nawracająca
  • rozległe zapalenie bakteryjne skóry
  • ciąża
  • fotodermatozy
MINIFLEBEKTOMIA METODĄ MULLERA I VARADIEGO Zaletami tego zabiegu jest szybki powrót do zdrowia. Pacjent już tego samego dnia powinien wrócić do normalnego trybu życia, do swych codziennych zajęć. Nie jest konieczne zwolnienie z pracy, dlatego zabieg ten preferują osoby, które nie posiadają zbyt wiele czasy na leżenie w łóżku. Obowiązuje bezwzględny zakaz prowadzania samochodu zaraz po zabiegu, gdyż jest to związane z możliwością uszkodzenia nerwów i zmniejszeniem czucia miejscowego. Metoda ta polega na znieczuleniu miejsca, w którym będzie ingerował chirurg, przy pomocy kilkukrotnych ostrzyknięć cienką igłą i podanie leku znieczulającego. Po kilku minutach chirurg nacina skórę, tworząc kilkumilimetrowe ranki (około 1-2mm), następnie przy pomocy specjalnych haczyków chirurgicznych wyciąga żylaki. Do zabiegu stosuje się znieczulenie miejscowe lub miejscowe z sedacją, zaś zamknięcie delikatnych nacięć stosuje się specjalne plastry – Surgi Stripy lub delikatne szwy zgodnie z zasadami estetyki kosmetycznej. Plaster zdejmuje się po około 4-5 dniach. Możliwe powikłania:
  • Zaburzenia czucia
  • Krwiaki w miejscach po usuniętych żyłach (ustępują samoistnie w przeciągu kilku do kilkunastu tygodni od zabiegu)
  • Wyciek chłonki
  • Zakażenia
  • Zakrzepica żył głębokich (profilaktycznie po każdym zabiegu podawana jest heparyna drobnocząsteczkowa przez 10 dni)
LASEROWA OPERCJA ŻYLAKÓW METODA EVLT Zalety zabiegu (dotyczą małych i średnich żylaków):
  • zabieg jest mniej obciążający dla pacjenta
  • pacjent może wyjść z kliniki już po kilku godzinach, ponieważ zabieg nie wymaga hospitalizacji
  • stosowane jest znieczulenie miejscowe
  • krótki czas operacji
  • brak nacięć i blizn pooperacyjnych
  • szybki powrót do codziennej aktywności fizycznej, zwykle po 1-2 dniach
  • wysoka skuteczność zabiegu
  • małe ryzyko powikłań
Przebieg zabiegu: Laserowe usuwanie żylaków metodą EVLT jest szybkie i w pełni bezpieczne dla pacjenta. Rozpoczyna się od znieczulenia miejscowego lub dla większego komfortu pacjenta od znieczulenia przewodowego. Kolejnym krokiem jest wprowadzenie do żyły koszulki naczyniowej, przez którą następnie wprowadza się specjalny światłowód. Podczas śródoperacyjnego badania USG-Doppler sprawdzane jest ułożenie światłowodu. Dzięki ultrasonografii możliwe jest dokładne umiejscowienie końcówki cewnika w miejscu największych zmian. Po uruchomieniu lasera, następuje termiczna reakcja światła z hemoglobiną znajdującą się wewnątrz naczynia, dochodzi do jego zamknięcia. Usunięcie wszystkich zmian jest szybkie i bezbolesne dla pacjenta. Po wyciągnięciu lasera pacjentowi zakłada się specjalny opatrunek uciskowy, który zmniejsza ryzyko wystąpienia krwiaków i nawrotu żylaków (najlepiej odpowiednio wcześniej wymierzone i dobrane pończochy przeciwżylakowe). OPERACJA ŻYLAKÓW METODĄ RTIFF (Radiofrequency Induced Thermotherapy) Jedna z najnowocześniejszych i najbezpieczniejszych metod. Doskonale nadaje się do zamykania żył powierzchownych. Metoda ta polega na termicznej ablacji żył, za pomocą indukowanego prądu o częstotliwości fal radiowych. Jest ona jak dotąd najbezpieczniejsza dla pacjenta i znacząco zwiększa komfort pooperacyjny pacjenta charakteryzujący się mniejszym odczuwaniem bólu pooperacyjnego, rzadszym występowaniem przebarwień oraz zmniejsza ryzyko wystąpienia blizn pooparzeniowych. Zalety zabiegu:
  • miejscowe znieczulenie
  • wysoka skuteczność (95-97%)
  • brak nacięć, blizn
  • zabieg bez hospitalizacji (krótki pobyt w klinice)
  • znacznie mniejsze ryzyko powikłań
  • szybki powrót do normalnych zajęć (zwykle kilka dni)
  • brak dużych krwiaków pooperacyjnych
  • mniejsza ilość przebarwień skórnych
  • możliwość operacji żył położonych blisko pod powierzchnią skóry
  • krótki czas zabiegu: cała procedura zamknięcia niewydolnej żyły trwa około 2 min., a cały zabieg około 30 minut.
Przebieg zabiegu:
  • wstępne mapowanie żylaków za pomocą USG-Doppler (przed zabiegiem)
  • zakładanie koszulki naczyniowej, przez który wprowadza się prowadnik
  • wprowadzenie przez prowadnik aplikatura wytwarzającego fale radiowe mające za zadanie rozgrzanie zniszczonych żył, dzięki temu następuje zapadnięcie i zamknięcie naczynia
  • w chwili osiągnięcia przez żyłę właściwej temperatury aplikator wyłącza się samoczynnie, dzięki czemu zarówno ból jak i zaczerwienienie są mniejsze
  • znieczulenie żyły podczas zabiegu
  • koniec zabiegu, wyciągnięcie aplikatura z jednoczesnym zamknięciem światła żyły
OPERACJA METODĄ KLASYCZNĄ – OPERACJA BABCOCKA – SAFENEKTOMIA – STRIPPING W przypadku, gdy żylaki są zbyt duże, metoda obliteracji oraz zabiegi wewnątrznaczyniowe mogą nie dać pożądanych efektów. W takim wypadku należy przeprowadzić zabieg operacyjny klasyczny. W Polsce najczęściej stosowana jest tzw. Stripping żyły odpiszczelowej (metoda Babcocka). Zabieg przeprowadza się na sali operacyjnej w warunkach sterylnych, za pomocą odpowiedniego sprzętu. Operacja polega na usunięciu przyczyn refluksu używając specjalnej metalowej lub plastikowej sondy – w większości przypadków zabiegi te dotyczą żyły odpiszczelowej i odstrzałkowej. W zależności od długości uszkodzonej żyły wyróżniamy:
  • Stripping krótki – kończy się poniżej kolana.
  • Stripping średni – kończy się w połowie goleni.
  • Stripping długi – kończy się w okolicy kostki przyśrodkowej
Usunięcie żyły odpiszczelowej polega na wykonaniu dwóch niewielkich nacięć zlokalizowanych w pachwinie i na wysokości kostki przyśrodkowej. Następnym etapem jest wypreparowanie, to znaczy odszukanie rozwidlenia odpiszczelowo-udowego. Kolejnym etapem jest wprowadzenie stalowej sondy do żylakowato zmienionej żyły odpiszczelowej i doprowadzenie jej do nacięcia przy kostce przyśrodkowej. Następnie wykonuje się tak zwany stripping, czyli wyrwanie żyły na całej jej długości. Podczas zabiegu wykonane są również minimalne nacięcia na udzie i goleni, które mają na celu usunięcie niewielkich zmian powierzchownych. Te niewielkie nacięcia są zaopatrywane Surgi Stripami, niewielkimi plasterkami mającymi na celu zbliżyć do siebie przecięte brzegi. Większe zaś nacięcia są zaopatrywane pojedynczymi szwami niewchłanianymi zgodnie z zachowaniem zasad estetyki kosmetycznej. Wskazaniami do operacji żylaków są:
  • żylaki objawowe
  • nawracające zapalenie żylaków
  • krwotoki z żylaków
  • owrzodzenia goleni spowodowanie niewydolnością żył powierzchownych
  • żylaki nawrotowe
  • powiększenie się żylaków u chorych leczonych zachowawczo
  • żylaki powodujące poważny defekt kosmetyczny
Przeciwwskazaniem do operacji żylaków to:
  • niedokrwienie kończyny
  • niedrożność żył głębokich w takim stopniu, że niezbędny do powrotu żylnego jest układ żył powierzchownych
  • skaza krwotoczna
  • obrzęk chłonny
Możliwe powikłania:
  • Krwiaki w miejscach po usuniętych żyłach (ustępują samoistnie w przeciągu kilku do kilkunastu tygodni od zabiegu)
  • Zaburzenia czucia związane z uciskiem lub uszkodzeniem nerwów
  • Wyciek chłonki
  • Zakażenia
  • Zakrzepica żył głębokich (profilaktycznie po każdym zabiegu podawana jest heparyna drobnocząsteczkowa przez 10 dni)
Postępowanie pooperacyjne Po każdym zabiegu konieczna jest rozmowa z lekarzem prowadzącym. Postępowanie po zabiegu zależne jest od jego rozległości i charakterystyki. Wszystkie zabiegi przeprowadzane są w trybie chirurgii jednego dnia, to znaczy pacjent na drugi dzień może udać się do domu zaraz po konsultacji i po zmianie opatrunku. Dzień po zabiegu:
  • rozmowa z lekarzem
  • zmiana opatrunku
  • zdjęcie Surgi Stripów po około 7 dniach
  • kąpiel możliwa po 4 dniach
  • zdjęcie szwów w siódmej dobie po zabiegu
  • konieczność dobrania nowych pończoch przeciwżylakowych po ustaniu obrzęków, czyli około w 3-4 tygodniu po zabiegu